Dag 8

En dan is het toch echt de laatste dag van deze mooie reis.... Wat is de week snel gegaan en wat hebben we ervan genoten! Ik ga zeker nog een keer terug, die kou en de mooie omgeving bevalt me wel!
We hebben weer lekker geslapen en gaan voor de laatste keer genieten van het ontbijt en natuurlijk de gezelligheid van de mensen die we deze week hebben ontmoet. Bij elk tafeltje weer even stil staan en horen hoe iedereen deze week heeft beleeft, gelukkig heeft iedereen genoten!
Na het ontbijt zijn we de laatste spullen gaan inpakken en hebben de extra kleding die we in bruikleen hebben gehad van de gidsen weer terug gebracht.
Het was weer een hele zonnige dag met helder blauwe lucht. Het duurde nog wel een paar uur voor we opgehaald zouden worden dus besloten we om nog een wandeling te gaan maken.
Hans en Jose hadden hetzelfde idee dus gingen we met z'n 4e op weg naar het meer. Wat een prachtig uitzicht en wat was het heerlijk om de spierpijn die ik had opgelopen van het langlaufen er uit te lopen!
Aan het einde van het meer was een soort kartbaan, waar we een pauze in hebben gelast en koffie hebben gedronken.
Weer terug in het dorp hebben we nog wat winkeltjes bezocht om nog wat leuke souvenirs te kopen. Ik kwam uit op pannenlappen met afbeeldingen van Lapland en warme sokken in de kleuren blauw/bruin die ik als pantoffels kan gebruiken. Goed geslaagd dus!
Terug in het hotel heb ik me nog even omgekleed, skikleding is toch echt te warm in het vliegtuig!
In de lobby zaten we met z'n allen bij elkaar op de bus te wachten, wederom weer gezellig en zo hadden we de tijd om nog nummers en email adressen uit te wisselen voor de foto's.
En daar was de bus, het was mooi geweest, op naar huis!
Kittila heeft een heel klein en overzichtelijk vliegveld waarbij je redelijk snel door de douane bent. Al zijn ze wel wat strenger dan in Nederland.
Al snel bleek dat onze vlucht vertraging had... Er was een technisch probleem welke eerst verholpen moest worden. Uiteindelijk weer 2 uur wachten op vertrek.... Je kon niks anders dan wachten en maar weer eens een praatje te maken met de mensen uit het hotel, nu kan het nog!
In het vliegtuig vertelde Ilona dat Hans en Jose vd Gullik als achternaam hadden. Toen viel het muntje, dus op naar Hans... Het blijkt dat ik zijn oudere broer ken van een bruiloft in Polen. Met hem heb ik ook zo gelachen toen! De wereld is klein...!
De reis verliep voorspoedig, we kwamen zonder verdere vertraging aan op Schiphol. Gelukkig waren alle koffers ditmaal wel aanwezig.
Voordat we naar pap en mam gingen die ons stonden op te wachten, moesten we natuurlijk eerst afscheid nemen van iedereen. En voor de verandering duurde dat even. Het stel wat al eerder weg was had dit al tegen pap en mam gezegd; duurt nog wel even hoor, ze hebben de hele week al lang werk!! Heerlijk die Westfriese mentaliteit!
Na een warm welkom thuis weer op naar mijn eigen huisje.
Ik kan terug kijken op een hele mooie, bijzondere en gezellige reis waar in ik vele nieuwe ervaringen heb opgedaan. Ik zou graag nog eens terug willen!!